Türkiye 2015’e Kadar…
Türkiye’nin 2015’e bir hazırlığı var mı, kuşkuluyum.
Göç yolda dizilir hesabı, gündelik olandan, yarın olacak olandan yahut bugün olandan kurtulup bir yol haritası hazırlanıyor mu, bundan da…
2015 yılı Tehcir’in yüzüncü yılı…
Buna yönelik ne hazırlığımız var.
Yaşanan acıların salim bir akılla, vicdanla değerlendirilmesi lazım…
Bu topraklarda “hamiyet” yönetsel dil, dahası yönetsel akıl olmadığı takdirde huzur ve sükun da olmaz.
Yıllarca bize Ermeniler ve Rumlar birinci düşman olarak öğretildi.
Belki bakılan pencereye göre haklılık payı da vardı.
Ne var ki biz bu coğrafyayı Müslüman unsurlar yanında Ermeniler ve Rumlarla birlikte Türkiye yaptık.
Önce Batı’nın dolmuşuna Rumlar bindi.
200 yıl önce ayrıldılar.
Bugün AB ülkeleri kesenin ağzını açmasına rağmen Yunanistan’ın düzelmesi pek mümkün görünmüyor.
Dolmuşa binen çetecilerin, komitacıların günahını bir halkın günahı saymak doğru değil.
Nasıl İttihatçıların günahı Türk halkının günahı değilse…
2015’e yönelik ciddi bir hazırlığı var Ermenilerin…
Türkiye’nin kısa sürede hangi milletten olursa olsun, bir şekilde bu coğrafyayı, bu ülkeyi terk etmek durumunda kalan evlatlarına çifte vatandaşlık vermesi, onları geri çağırması lazım.
1918’de batı tarafından bir Türk devleti öngörülmüyordu.
1918’de Anadolu coğrafyasının dikensiz hale gelmesi için Ermenilerin de sürülmesi gerekiyordu.
Yoksa nasıl mal satacaktı Batı… Bunu kimse konuşmuyor. Konuşmanın da artık bir faydası yok…
Tehcire gönderilen hasta Ermeni komşusunu evinde saklayan Osman Amca ile, Lübnan’dan dönen Orhan Kemal’e “Orhan, benim için Seyhan’dan bir avuç su iç” diyen ermeni genç kızın vicdanının buluştuğu yerden bakılınca hayat yaşanılır olur.
Yoksa 2015’e o bunu demiş, şu bunu demiş pek de önemi yok…
Sahi, kaç kişi var yüce devletimizde diasporayı ve Ermeniceyi enine boyuna bilen…
Bilmeden 2015’e hazır olunmaz.