Birçok anne baba daha çocukları dünyaya gelmeden başlar oyuncak seçimine… en güzel en pahalı oyuncaklar alınıp hazırlanır doğacak bebekleri için. Kimisi gerçekten çocuğun gelişimi için gerekli olduğuna inanıldığı için alınır kimisi de ebeveynin kendi çocukluğundan içinde kalan özlemlerini tatmin etmek için. Ve çocuk doğar… büyük beklentilerle seçilen, büyük paralar dökülerek alınan oyuncakların yüzüne bakmıyor olması, biraz daha büyüdüğünde de onları bir güzel kırıp atması büyük bir hayal kırıklığı hatta biraz da kızgınlık yaratır ebeveynde.
“Ama nasıl olur, halbuki ne kadar fedakarlıklarla almıştık biz bu oyuncakları, hiç kıymetini bilmiyor şimdikiler, bizim zamanımızda yoktu bunlar, nasıl iyi bakardık oyuncaklarımıza” suçlamaları başlar ardından… Kısacası, anne baba ile çocuk arasındaki iletişimi kuvvetlendirmesi gereken oyuncak aksine iletişimi gerginleştirmeye başlar.
Aslında oyun, çocuğun fiziksel, psikolojik ve sosyal gelişimine katkıda bulunur. Yaşamı boyunca gerekli olacak becerileri kazanmasına yardımcı olur, dünyayı tanımasını sağlar.
Aynı zamanda kendisini ve çevresini tanıması, yeteneklerinin farkına varması, iletişim becerilerini geliştirmesi için bir araçtır. Oyun çocuk için hayatın provası gibidir. Ayrıca, aile için de çocuğun dünyasını tanıma fırsatı sağlar. Nasıl bir anne olduğunuzu merak ediyorsanız çocuğunuzun bebeğiyle nasıl oynadığına bakabilirsiniz. Çocuğun bebeğe davranma biçimi çocuktaki anne algısı ile ilgili önemli bir ipucu sağlar. Veya çocuğun öğretmenlik algısını merak ediyorsanız öğretmencilik oynayıp çocuğa öğretmen rolü verebilirsiniz. Burada çocukta yanlış bir algı oluşmuşsa bunu farkedip düzeltme şansını elde etmiş olursunuz.
Çocuğa kazandırılmak istenilen değerler oyun yoluyla kolayca kazandırılabilir, uzun zaman uğraşılıp öğretilemeyen bir şey oyun aracılığıyla kolayca öğretilebilir, çocuğun yetenekleri ve ilgileri farkedilebilir… Oyunun faydalarını daha uzun anlatmak mümkün elbette. Oyuncak seçimi nasıl yapılmalı, oyun alanı nasıl düzenlenmeli gibi uzun uzun anlatılabilecek bir çok konu var internetten kolayca ulaşabileceğiniz. Ama benim asıl anlatmak istediğim, vurgulamaya çalıştığım nokta şu:
OYUNCAKLAR SADECE BİR ARAÇTIR. Çocuğun asıl ihtiyaç duyduğu şey anne babasıdır. Oyuncakların asıl işlevi bir iletişimi başlatmak ve nasıl oynayabileceğinle ilgili bir yol göstermek, oyun kurmayı kolaylaştırmaktır. Günümüzde ise çalışan anne babanın kendi boşluklarını doldurması için, çocuğun bir köşede anne babayı rahatsız etmeden oynaması için alınan oyuncaklar ya bir kere oynanıyor, ya da bir kere bile oynanmadan kırılıp atılıyor. Çocuklarda doyumsuzluk başlıyor, sürekli yeni oyuncaklar isteniyor ve hepsi aynı şekilde sonuçlanıyor. Uzun lafın kısası, pahalı oyuncaklar alarak çok büyük fedakarlık yaptığımızı, anne babalık görevimizi oyuncaklar aracılığıyla yerine getirdiğimizi düşünerek vicdanımızı rahatlatmak yerine çocuklarımıza her gün belli saatlerde (tüm işlerimizi bir kenara bırakıp sadece çocuğumuza ait) bir oyun zamanı oluşturmak daha faydalı olacaktır. Bunun günümüz koşullarında ne kadar zor olduğunu biliyorum ama unutmayın ki ÇOCUĞUNUZ BİRDAHA ASLA BU YAŞINDA OLMAYACAK…